Вераснёвае зорнае
Вераснёвага неба, яго вераснёвай ракі,
Што сплыве незнарок на мой росна-кляновы падворак,
Дзе ў далоні ўпадуць, ці пад сэрца тых зор вугалькі.
Стане морам рака, запалаўшага рання на ўсходзе,
І не зможа яго нават выпіць вядомы ўсім Ксанф,
Па-за межамі сноў, на святой і на ўтульнай прыродзе
Заспявае душа, вальс пачуўшы альбо падэспань.
Цудадзейным агнём, прамяністаю іскрай заўзята,
Вугалёчак іскрысты запаліць рубіны шыпшын...
Зноў адчуем з табой, што існуе сапраўднае свята,
Калі зор вугалёк вечна жыў у кахання душы.
23.09.2024 Ядвіга Доўнар-Кур'яновіч
Свидетельство о публикации №124102301985
Красота 😍💓
Спасибо)
Ольга Заря 2 03.11.2024 13:49 Заявить о нарушении
Тебе ли, поющей флейте, не слышать?!
Доброго утра!
Ядвига Довнар 04.11.2024 09:06 Заявить о нарушении