Сярод мiльёнаў вачэй,
З якiмi хачу сустрэцца,
Вочы твае мне зixцяць ярчэй --
Яны прaцiнаюць сэрца.
Сярод чалавечых рук,
Што цяжар жыцця трымалi,
Я пазнаю толькі адну, --
Якая належыць маме.
Сярод чалавечых слёз,
Што вымываюць змаршчыны,
Матулi сваёй пазнаю я лёс
I голас да болю шчыры.
Бо ў голасе тым -- вясна:
Натхненьня i лёсу песьня.
У ім чутны бульбы смак
I пах агуркоў з Палесься.
Бо ў голасе тым ёсць мой,
Дзе першае слова: мама,
Прамовіў я ўслых зімой,
Каб доля мяне пазнала.
14.08.2019.
МАМЕ
© Copyright: Валерий Познякевич, 2024
Свидетельство о публикации №124101602728
Свидетельство о публикации №124101602728
Рецензии