Я родную мову сваю, беларускую,
У сэрцы сваім выношваю.
Іду да яе той сцяжынкаю вузкаю,
Што ведае кветку кожную.
Жыве мая мова ў вясенніх праталінах,
У пушчах, што воляю дыхаюць.
Мова дзядоў маіх: татава, маміна,
Плыве па-над рэчкаю ціхаю.
Гамоніць з лугамі, з вясною, з пралескамі,
З кожнаю хатай вясковаю.
Мова Радзімы маёй -- палеская
На шлях мой лягла падковаю.
Паднімеш падкову -- і мова павернецца
Да думак, што ў часе растрачаны.
Мова ў пачуццях народу праменіцца
Словам чуллівым, матчыным.
18.09.2022.
МОВА
© Copyright: Валерий Познякевич, 2024
Свидетельство о публикации №124101602485
Свидетельство о публикации №124101602485
Рецензии