Сёння мы -- каласы пад сярпом:
Нас зжынаюць, а мы не галосім.
Ад жыцця долі лепшае просім,
А яна абмінае наш дом.
Нас усіх завязалі ў снапы,
Каб не збеглі з айчыннага поля.
Не заўважыць сноп хіба сляпы,
Або той, хто забыў яго колер.
Мы ў зярнятках спрадвеку нясём
Код Айчыны і песьню аб волі.
Хочам мы, каб было яе болей:
Калі шчыра, дык гэта не ўсё.
Ёсць у нас энергетыка дзён:
Песьня жнейкі і музыка неба.
Покуль ёсць у калоссі патрэба --
Шлях наш жытні на ніве відзён.
08.10.2021.
Каласы пад сярпом
© Copyright: Валерий Познякевич, 2024
Свидетельство о публикации №124101502564
Свидетельство о публикации №124101502564
Рецензии