Спакой зямлі, якую даў нам Бог,
Мы патрывожылі хлуснёю і вайною.
Цяпер жывём у коле тых трывог,
Што сталі чалавецтва дзён віною.
Жывём у страху, што руйнуе мір.
Сляпыя дні не здольны ўбачыць вочы.
Няма людзей...
Кім сёння сталі мы?
Куды зямля і чалавецтва крочыць?
Ад выбухаў снарадаў і ракет
Дрыжаць дамы, нібы ад землятрусу.
Лагодны мір планіруе ў піке --
Расставіў д'ябал сеткі для спакусаў.
І ты і я -- закладнікі падзей.
Лёс чалавецтва дыхае на ладан.
Дарога, па якой манкурт ідзе,
Вядзе нас не да Бога, а да Аду.
А мы за ім спяшаемся, ідзём --
Паверылі падману Люцыфера...
У нас з табою вельмі мала дзён,
Каб зразумець, што той падман -- афера.
09.10.2024.
Кола трывог
© Copyright: Валерий Познякевич, 2024
Свидетельство о публикации №124101502496
Свидетельство о публикации №124101502496
Рецензии