Жыццё -- нібыта кладка на вадзе.
Прайсці па ёй -- асэнсаваць той шлях,
Якім здавён мая Айчына йдзе,
Вяночкі ў'е ў расквечаных палях.
У кладкі той ёсць нораў і душа.
Не з кожным пагаджаецца яна
І раскрывае той адзіны шлях,
Якім народ да веры прывяла.
Тут кожны крок прамераны ў хадзе
Не так ступіў -- адразу ж упадзеш.
А пахіснешся -- значыць быць бядзе --
Застыне лёс кругамі на вадзе.
Мяне да кладкі сэрца прывяло
І песня дзён, якую чуў не раз.
Дрыжыць па-над вадою бервяно --
Тут кожны крок адмервае мой час.
Жыццё пражыць -- не кладку перайсці,
Што да Радзімы скарачае шлях.
Галоўнае -- не здрадзіць у жыцці
Дарозе той, якой Айчына йшла.
13.10.2018.
Асэнсаванне
© Copyright: Валерий Познякевич, 2024
Свидетельство о публикации №124101502423
Свидетельство о публикации №124101502423
Рецензии