Гартае пажоўклая восень
Мае клапатлівыя дні.
Паненкай стаіць на парозе,
Паглядам праводзіць свой клін.
Сягоння ў вачах яе шчырых
Я ўбачыў самоту сваю
І вечную песню Айчыны,
Якую заўжды пазнаю.
Шаптала лістотаю восень
Пра гронкі паспелых калін.
Скідала лісцё на дарозе,
Паглядам праводзіла клін,
Які быў, напэўна, апошнім,
Бо доўга над вёскай кружыў:
Над лесам, над хатай, над пожняй,
Дзе я сваю восень пражыў.
14.10.2024.
Восень
© Copyright: Валерий Познякевич, 2024
Свидетельство о публикации №124101502415
Свидетельство о публикации №124101502415
Рецензии