Крывадушнасць

Неяк раз ля магазіна,
Як вароны на раллі,
Дзве сустрэліся жанчыны
І гаворку павялі:

"У маёй суседкі Ганны
Ўсюды поўны кавардак:
І гародчык непрыбраны,
Ды й у хаце ўсё не так".

Ёй паддаквала Марына,
Языкі палошчуць - жах!
Ганна новую машыну
Набыла сабе на днях.

Зайздрасць - дрэнная сяброўка,
Точыць, быццам чарвячок,
І Марыну з Насцяй лоўка
Падчапіла на кручок.

У гэты час з катком на пару
Дзед на лавачцы сядзеў,
Ён гаворку дзвюх пляткарак
Чуў і ў сэрцы смутак меў.

Спахапіліся жанчыны:
Трэба ж дома штось рабіць!
Насця зноў да магазіна:
Соль забылася купіць.

Раптам бачыць, што й суседка
За пакупкамі прыйшла,
Шчабятаць ёй стала: "Кветкай
Ты, Ганулька, расцвіла.

І парадачак у хаце,
І заўсёды чысты двор,
У гародчыку ды ў садзе
Ўсё - стараннасці ўзор".

А калі пайшла Гануля,
Дзед узбуджана спытаў:
"Як ты можаш так, Настуля?
Твой язык пудовым стаў.

Крывадушнасць* прыкра, ведай!
Кінь гнілую рэч сваю:
На чыім канёчку еду,
Таму й песеньку пяю.

Гэта страшная навала,
Непрыстойнасці пячаць.
Каб душа святло пазнала,
Трэба ў неба шлях трымаць".

*Крывадушнасць - лицемерие.