Надта рана ружа-кветка
Адцвіла ў садочку.
Аддавала маці ўлетку
За старога дочку.
Аддавала за старога,
За яго багацце.
Ад пастылага, благога
Ў хаце сват і свацця.
Да каго ж ты прытуліла
Мой вянок, рачушка?
Бога аб адным прасіла –
Каб злавіў Ванюшка.
Ад журбы патухлі вочы,
Жыць яна не хоча.
Горка плача дні і ночы
Душанька дзявоча.
Хтосьці зрэзаў ружу-кветку
Ноччу у садочку…
Пахавала маці ўлетку
Прыгажуню дочку.
Ружа-кветка
© Copyright: Галина Смок, 2024
Свидетельство о публикации №124092806477
Свидетельство о публикации №124092806477
Рецензии