Как будто пред последним боем... Юрий Боровицкий

***
Как будто пред последним боем
Стихи ты с верою пиши.
Чтоб на земле не быть изгоем,
Перед собою не греши.
Пускай строка честнейшей будет,
Пускай родится от души,
Пусть чувства искренне разбудит.
Пусть жить поможет правда строк
С душою чистой в этой жизни.
Поэт есть истинный пророк,
Хоть говорят, их нет в Отчизне,
Люби свой край, свой уголок,
Чтоб помнили они о сыне,
Который жизнь им посвятил.
Пел о берёзе и калине,
Что больше жизни полюбил


Оригинал:


***
Нібы перад апошнім боем,
Ты вершы з вераю пішы,
Каб на зямлі не быць ізгоем.
Перад сабою не грашы:
Няхай радок сумленным будзе,
Няхай народзіцца - з душы.
Пачуцці шчырыя разбудзіць
І дапаможа жыць радок
У чысціні душы, не ў брудзе.
Паэт сапраўдны ёсць прарок,
Хоць кажуць, не ў сваёй Айчыне.
Любі свой край і свой куток,
Каб помнілі яны аб сыне,
Які жыццё ім прысвяціў,
Спяваў бярозам і каліне,
Што больш жыцця свайго любіў.