Лёгкакрылыя, адвечныя –
Я ў стане дзіўных мар.
Птушкі-думкі чалавечыя –
Промень сонейка з-за хмар.
Незгасальныя ды палкія –
Мары шчодрай чарадой.
Звыш прываблівыя, яркія,
Як стракозы над вадой.
Мары – казкі ясназорныя,
Іх складае сам народ.
Таямнічымі ўзорамі
Ўпрыгожылі мой род.
Неўміручыя ды смелыя –
Падаліся мары мне.
Нібы птушкі снежна-белыя –
Сілуэты на акне.
Запаветныя мне дадзены,
Вернай роднай быць зямлі,
Помніць мужнасць нашых прадзедаў,
Што Радзіму збераглі.
Мары мае
© Copyright: Татьяна Цыркунова, 2024
Свидетельство о публикации №124092001491
Свидетельство о публикации №124092001491
Рецензии