Пачую рэха перакатнае,
Нібыта хвалі на вадзе.
Густое, гучнае, раскатнае,
Вясёлы водгук дзе-нідзе.
Яно працяжнае ды пругкае,
Так заляскоча, загудзе,
Што лес зялёны нібы гукае,
Ды лесавік мяне вядзе.
Пачую рэха пераліўнае,
Эфект да неба гук узнёс.
Якое ж рэха грукатлівае,
Раскаты – громам да нябёс.
Жывое рэха, палахлівае,
Нястоены пякельны жар.
Ды часам зробіцца смяшлівае –
Ад леса шчодры, мілы дар.
Пачую рэха галасістае,
А дзе ж жыве яго выток?
Вітае раніца расістая,
Прыгожы чысты дня расток.
Рэха
© Copyright: Татьяна Цыркунова, 2024
Свидетельство о публикации №124091901402
Свидетельство о публикации №124091901402
Рецензии