не балiць

Вадим Войно
Гледзячы ў сіняе неба,

Я гучна крычу. Зноў і зноў.

Быў побач, калі было трэба,

І раптам цябе не знайшоў.

Застаўся адзін на дарозе,

Застаўся адзін назаўжды.

У пошласці гэтай, у прозе,

Змяняючы гарады.

А сэрца цяпер як нямое,

Не б'ецца ў грудзях, не гучыць.

Пакінуў цябе ў спакоі,

І быццам ужо не баліць...


© Copyright: Вадим Войно, 2024
Свидетельство о публикации №124091306381
Список читателей / Версия для печати / Разместить анонс / Заявить о нарушении
Другие произведения автора Вадим Войно
Рецензии
Написать рецензию
Другие произведения автора Вадим Войно