Хатынь
Ён такi адзiн на свеце ,
Чорны мармуровы узгорак ,
Тры бярозкi ускiнув вецце ,
Жалобны памяцi агарок .
Глуха гудзе пад нагамi ,
Сцяжына трагiчных урнау ,
Стогнам плывуць над намi ,
Журботные удары званоу .
Нашмат сцяжын на землi ,
Па яких ступаць так цяжка ,
Яко усюды гарачыя агнi ,
Шеры попел , памяць наша .
Толькi у памяцi тыя вёскi ,
Людзi берагуць заусёды ,
Мемарыял , агонь , бярозкi ,
Прайшлi да перамогi праз гады .
Усё перажыла Беларусь - пакутнiца ,
I поднялася да сонца магiстраль дарог ,
Была сястра Росii , а цяпер спадарожнiца ,
I бяжiць магутных аутамашын паток .
Ён адзiн такi у свеце ,
Жалобны могiльнiк вёсак ,
Хай такiх не дзе ня будзе ,
Нехай не льюцца больше слёзы .
Свидетельство о публикации №124091104370