М. Богданович Романс
Ярко Венера взошла над землёю,
Светлые мысли с собой принесла…
Помнишь, когда повстречался с тобою
Ярко Венера взошла…
С этой поры я начал искать
Ту звезду в небосводе ночном.
Тихой любовью к тебе разгораться
С этой поры начинал.
Но расставаться нам час наступает;
Видимо, доля такая у нас.
Сильно любил я тебя, дорогая,
Но расставаться нам час.
Буду в далёком краю я томиться,
В сердце любовь запрятав свою;
И на звезду каждую ночку дивиться
Буду в далёком краю.
Ты посмотри иногда на неё, - даже в разлуке
Мы вместе с тобою свои взгляды сольём…
Чтобы воскресла любовь хоть на миг,
Ты посмотри иногда на неё…
Оригинальный текст
Зорка Венера ўзышла над зямлёю,
Светлыя згадкі з сабой прывяла...
Помніш, калі я спаткаўся з табою,
Зорка Венера ўзышла.
З гэтай пары я пачаў углядацца
Ў неба начное і зорку шукаў.
Ціхім каханнем к табе разгарацца
З гэтай пары я пачаў.
Але расстацца нам час наступае;
Пэўна, ўжо доля такая у нас.
Моцна кахаў я цябе, дарагая,
Але расстацца нам час.
Буду ў далёкім краю я нудзіцца,
У сэрцы любоў затаіўшы сваю;
Кожную ночку на зорку дзівіцца
Буду ў далёкім краю.
Глянь іншы раз на яе, — у расстанні
Там з ёй зліём мы пагляды свае...
Каб хоць на міг уваскрэсла каханне,
Глянь іншы раз на яе...
Свидетельство о публикации №124091005445