Дзесьці шчыміць
і
ў гэтую ж міть
я
успомненаю тваё...
Усе,
што хацелася
не, не забыць,
а...
Каб не пырскалі
слёзы з вачэй,
калі успамінаю
чаго я пазбавіўся,
пасля нашай з табой...
Пасля нашай з табой
дзікай страсці ў граху
і разрыў,
калі гэта ўсё...
Скурчылася,
цвіркнула,
скончылася
поўным разрывам...
Цэл астылых.
І пакусаных вуснаў.
Але, часам
шчыміць,
аж зубамі
ў сне
скрыгачу,
так
салодка
і
горка
свярбіць.
У душы.
Дзесьцi шчымiць
© Copyright: Ицхак Скородинский, 2024
Свидетельство о публикации №124090700464
Свидетельство о публикации №124090700464
Рецензии