Мой куток
Калыхаюцца хвалі, шумяць верасы.
Казкай лесу сівога мне чуецца гоман,
Ды заззяла вясёлка ад саспелай расы.
Лес гукае ды стогне, быццам лядашчы дзедка.
Крэхча нешта з усмешкай, дый аповяд вядзе,
Як жыцце нараджаецца, нібы та кветка,
Ды да сталага ўзросту крок за крокам ідзе.
Як спачатку паўзе, нібы той немаўлятка,
Так павольна, што цяжка бывае трываць.
А ў канцы так імчыцца, як зорачка з неба,
Не паспееш яго ні схапіць ні дагнаць.
Вось і я жыву зараз, хапаю імгненні,
Асалоду адчуўшы, усім сэрцам смакую,
Мне не трэба палацаў з каштоўных каменняў,
Толькі неба ды сонца, ды рэчку такую.
Хай лагодна цячэ стрэбраводны наш Нёман,
Зоркі шчасце паволі рассыплюць над ім.
Мой куток беларускі, вызнАчаны Богам,
Ты такім назаўжды будзеш ў сэрцы маім.
31.08.2024
Свидетельство о публикации №124090206138
С теплом
Лидия Цыганкова 04.09.2024 21:50 Заявить о нарушении
Танюша Старостина 05.09.2024 22:44 Заявить о нарушении