Год за годам далей ад мяне
Родны кут. І вясёлкі расы.
Дэжавю ўжо з’яўляюцца тут,
Як і русых палёў валасы.
Хоць гусцее з гадамі туман,
Размываючы постаці чары,
З небыцця паўстае любай стан
І вачэй малахітных пажары.
Кажа золак мне любай сляды
Дыяментамі жнівеньскіхі росаў
І няма ні жуды, ні нуды,
Паламаных, знявечаных лёсаў.
Родны кут, ты мой ранак далёкі
Дачакацца б твае мне вясны,
Каб у неба прастор сінявокі
Зацвілі дыванамі ільны!
Дэжавю
© Copyright: Станислав Шастак, 2024
Свидетельство о публикации №124083007389
Свидетельство о публикации №124083007389
Рецензии