Душа, яе б спазнаць, сястра нябёсаў,
Купаецца у летуценнi думак.
Рубцуюцца жыццёвыя палосы
Вятрамi зорнымi, то з плачам сумным.
Як хмары, думы цепляцца ў бяздоннi:
То сцеляцца дымлiвым пакрывалам,
Ды фарбаю сiвой фарбуюць скронi,
Да долу нiзка гнуць Аида шалi.
То вусны запрыкмецiць новы месяц,
Танцуюць думкi-хмары дзiўны танец.
Пабавiць вецер светлай, мудрай п`есай,
Узыдзе зорка i даруе шанец.
Танцоркi-воблакi мяняюць маскi,
Усмешкай скачуць вобразы па твары.
Душа ад ясных думак добрым часам
Смяецца з сэрцам з чарадзеяк хмарак.
Душа i хмары
© Copyright: Мария Мучинская, 2024
Свидетельство о публикации №124082706481
Свидетельство о публикации №124082706481
Рецензии