Жара и аисты
Темнеют грозди на лозе.
Река недвижна, будто кома
Водоворотов карусель
Сморила. Аисты хлопочут,
К пути готовят молодняк,
Паря над липами до ночи
Под лай неистовый дворняг.
Куда они стремятся снова
От этих мирных берегов?
Дорога долгая рискова
В безбрежном море облаков,
Но раз за разом, год за годом
Челнок неволи - вечный зов
Воздушным их манит исходом
Из мест грядущих холодов.
Они парят, покуда живы…
Ловцы небесных синих грёз
Прекрасны, мудры, молчаливы
И... уязвимы, и до слёз
Мне жаль и гнёзд осиротелых,
Что опустели до весны,
И пилигримов чёрно-белых,
Что всем ветрам подчинены.
***
Сьпякота і буслы
Сьпякота... Распаўзлася ў млосьці.
Вяночкі гронак на лазе.
Рака зьнямела. Быццам хтосьці
Віроў віхуры балазЕ
Змарыў… Адным буслам – у клопат:
Да шляху ладзіць маладняк.
Лунаюць шэрагам. На клёкат
Дурны адбрэхвае дварняк.
Навошта ім, без асьцярогі,
Кідаць нажыты дабрабыт?
Сярод бязмежнае трывогі
Ляцець праз змрочныя клубы.
Але раз-пораз, год за годам,
Да нейкіх вабных палесьцін
Паветра кліча іх зыходам
Ад астываючых мясьцін.
Безабаронныя, жывыя…
Рабы нябёсных крохкіх мар,
Зьбіраюцца – ізноў у вырай.
А мне і слёзак не ўтрымаць
За сьцёгны гнёзд асірацелых,
Што апусцелі да вясны,
За пілігрымаў чорна-белых,
Адкрытых ветрышчам скразным.
Вольф Никитин
Свидетельство о публикации №124081203680
Сьпякота... Распаўзлася ў млосьці.
Вяночкі гронак на лазе.
Рака зьнямела. Быццам хтосьці
Віроў віхуры балазЕ
Змарыў… Адным буслам – у клопат:
Да шляху ладзіць маладняк.
Лунаюць шэрагам. На клёкат
Дурны адбрэхвае дварняк.
Навошта ім, без асьцярогі,
Кідаць нажыты дабрабыт?
Сярод бязмежнае трывогі
Ляцець праз змрочныя клубы.
Але раз-пораз, год за годам,
Да нейкіх вабных палесьцін
Паветра кліча іх зыходам
Ад астываючых мясьцін.
Безабаронныя, жывыя…
Рабы нябёсных крохкіх мар,
Зьбіраюцца – ізноў у вырай.
А мне і слёзак не ўтрымаць
За сьцёгны гнёзд асірацелых,
Што апусьцелі да вясны,
За пілігрымаў чорна-белых,
Адкрытых ветрышчам скразным.
---------------------
Как-то так )
Мабыть, и не всё ловко. Я, по своему норову, порой намеренно ухожу от излишней зеркальности (там, где она вполне возможна).
Вольф Никитин 13.08.2024 17:12 Заявить о нарушении
Архив Тимофеевой 13.08.2024 17:06 Заявить о нарушении