Весса Блюменбаум. Осень петербургская. Рус. Бел
Осень петербургская,
Рваные дожди.
Рвется сердце бедное,
Прыгает в груди.
Осуждай в три голоса,
Коли сам – святой…
Вот идет по улице
Парень молодой.
Что он, бедный, видел-то
В жизни, кроме зла?
Боль в душе измученной
Гневом проросла.
В том, что так случается,
Общества вина.
Буйствуют, печалятся
Хмурые ветра.
Листья крови каплями
Падают к ногам…
Осень петербургская…
Он остался там.
Пишется бездушием
Быль с дурным концом –
О судьбе, разрушенной
Миром-подлецом.
Била и коверкала
Жизнь до искр из глаз.
Он – кривое зеркало
Каждого из нас.
***
ВОСЕНЬ ПЕЦЯРБУРГСКАЯ
Восень пецярбургская,
Ірваныя дажджы.
Ірвецца сэрца беднае,
Скача ў грудзі.
Асуджай у тры галасы,
Калі сам – святы…
Вось ідзе па вуліцы
Хлопец малады.
Што ён, бедны, бачыў вось
У жыцці, акрамя зла?
Боль у душы замучанай
Гневам прарасла.
У тым, што так здараецца,
Грамадствы віна.
Буяняць, смуткуюць
Хмурныя вятры.
Лісце крыві кроплямі
Кідае к нагам…
Восень пецярбургская…
Ён застаўся там.
Пішацца бяздушнасцю
Быль з благім канцом –
Пра лёс, разбуранай
Светам-сарванцом.
Біла і перакручвала
Жыццё да іскраў з вачэй.
Ён – крывое люстэрка
Кожнага з начэй.
Перевёл Максим Троянович
Свидетельство о публикации №124080501918