Неяк нудна, адзінока
Мне без голасу твайго
І ў былым шукае вока
Сам не ведаю чаго.
Многа песень адзвінела,
Дзе быў я жаданы госць.
Толькі мова анямела.
Чорнай стала ўся як ёсць.
Не пачуеш на сябрыне
Роднай мовы звонкі гук.
Не спадобішся дзяўчыне,
Не спляцеш ні душ, ні рук.
Свет калоціцца ад страху -
Нас чакае лёс які?
Бо кладуць пад меч на плаху
Лёс планеты шчанюкі.
Неяк нудна, адзінока
Мне без голасу твайго
І шукае ў свеце вока
Сам не ведаю каго.
Неяк нудна, адзiнока...
© Copyright: Станислав Шастак, 2024
Свидетельство о публикации №124080205081
Свидетельство о публикации №124080205081
Рецензии