Кочетковская ирония на белорусский манер

Какбы баллада, какбы о прокуренном вагоне, как бы в комедии Э.Рязанова. «Ирония Судьбы»

- Як больна, мілая, як дзіўна.
Сплятаюць зноў твае галінкі.
Як больна, мілая, як дзіўна
Ілгаць і спраўдзіць пад пілой.
Не зацягнуць на сэрцы раны, -
Сьлязьмі прал’ецца не бязвінным.
Не зацягнуць на сэрцы раны, -
Віном нал’ешь віну малой.

- Пакуль жыва з табой я буду.
Душа і кроў не аддзялімы
Пакуль жыва з табой я буду
З каханнем смерць заўжды ўдваёх.
Ты данясеш сабой паўсюдна
Ты панясеш з кахання,
 зімнасць
Ты данясеш сабой паўсюдна
Ад цёплай хаты мой загон.

- А калі мне хавацца нечым?
Ад жалю хворага да ганьбы
А калі мне хавацца не чым?
Ад холаду і цемнаты.
- За развітаннем не сустрэча
Не забывай мяне, з каханнем
За развітаннем толькі вечна
Любові жаль, любові пыл.


- Але як я без вестак згіну,
Святлом прамення незямнога
Але як я без вестак згіну,
У зорках там, дзе млечны шлях?
- Я за цябе маліцца буду,
каб не забыўся ты малую
Я за цябе маліцца буду,
каб ты з мядзведзем быў
 як я. ( маўляў з сузор’ем Вялікай Мядзьведзіцы)


У трасцы шэрага вагону
Ён стаў бяздомным і без веры. (мядзьведзь у чалавечыч абліччы)
У трасцы шэрага вагону
Ён напалову засынаў.
Калі трамвай на склізкім схоне
Раптоўна скінуў з верай шэрасць
Калі трамвай на склізкім схоне
Ад рэек больш не уздымаў.


Нечалавечай майце сілы,
Але не думайце з галечы
Нечалавечай майце сілы,
Але й кідайце спаць і піць.
Вам маці ўсё забараніла,
Да непазбежнага – сустрэчы.
Вам маці ўсё забараніла,
Крамя бацькоўскага –
Цаніць.


Каханага не пакідайце,
Каханую не аддавайце
З каханымі жадайце і майце на дваёх.
І кожны век айца шукайце!
І век увесь айца шукайце!
З безабароненым, і матчыным,
Бо Бог.

Это своего рода перевод Кочетковской "Баллады о прокуренном вагоне" на белорусский язык, поэтому без перевода на русский язык.
 Все обратные переводы до неузнаваемости изменяют оригинал. Как любой гиперполимпсест. А у меня, я надеюсь на это, лишь просто полимпсест.)