Анатоль Гречаников. Август сорок пятого года
Анатоль Гречаников. Август сорок пятого года
Сквозь пепелище,
По колкому ржищу,
И к нам в деревню зашёл для дела,
Как на зажинки,
Август несмелый.
Споткнулся, ослабший, казался
Слепым.
Листы-похоронки нёс,
Нёс и снопы.
– Это тебе, тётка Гражина,
За сына…
– Это тебе, дядька Тадей,
За двоих детей…
– Это тебе, дед Раиль,
За троих…
– А тебе, Адарка,
Я ли виноват,
Принёс тебе, Адарка,
Чёрный листопад.
Будет пожнями шаркать
Война, война…
И осталась Адарка,
Ты, как палец, одна.
Засияла победа,
Заколосилась –
А деревня стонала
И голосила.
Бегали дети.
И, что дивное диво,
Зёрна в пригоршнях
Держали –
Счастливые.
Анатоль Грачанікаў. Жнівень сорак пятага года
Праз папялішчы,
Па колкім іржышчы
Да нашай вёскі ішоў нясмела
Спраўляць зажынкі
Жнівень зжаўцелы.
З галадухі і ён спатыкаўся,
Сляпы.
Лісты-пахаванкі нёс,
Нёс і снапы.
— Гэта табе, цётка Арына,
За сына...
— Гэта табе, дзядзька Яўтух,
За малодшых двух.
— Гэта табе, дзед Атрох,
За трох...
— А табе, Адарка,
Ці ж я вінават,
Прынёс табе, Адарка,
Чорны лістапад.
Што паробіш, гаротка,
Вайна, вайна...
Засталася Адарка,
Ты, як палец, адна...
Хаця перамога
Ускаласіла —
Вёска стагнала
I галасіла.
Бегалі дзеці.
I, як нейкае дзіва,
Зярняты ў прыгаршчах
Трымалі шчасліва.
https://www.sledvainy.ru/zhniven-sorak-pyataga-goda
Свидетельство о публикации №124072803827