Максим Танк. Серьги
Максим Танк. Серьги
О, сколько раз просил я
Назначить мне свиданье;
О, сколько раз хотел я
«Люблю» сказать желанной!
Да всюду невезенье,
В том девушке поверим,
То паводок весенний,
То изморозь за дверью.
Но всё ж и я усерден.
И чтоб встречаться с милой,
Исправно сделать серьги
У мастера просил я.
На серьгах этих чудных
Пишу я заклинанье –
Там всё, что не сказал ей,
И в чём моё признанье.
Сейчас не увернётся
От слов моих горячих
Ни в час, когда смеётся,
Поёт и, может, плачет.
Ни в час, когда приляжет,
Уставши, на смерканьи, –
Звенят, звенят ей серьги
Всё про моё признанье.
Максім Танк. Завушніцы
О, колькі раз прасіў я
Назначыць мне спатканне;
О, колькі раз хацеў я
Прызнацца ёй у каханні!
Ды ўсё перашкаджалі,
Калі дзяўчыне верыць,
То павадак вясновы,
То прымаразак-шэрань.
Але і я — упарты.
I каб свайго дабіцца,
Прасіў я шчыра майстра
Зрабіць ёй завушніцы.
На гэтых завушніцах
Я напісаў закляцце —
Усё, што не сказаў ёй,
А ў чым хацеў прызнацца.
Сягоння не ўцячэ ўжо
Ад слоў маіх гарачых
Ні ў час, калі смяецца,
Спявае або плача.
Ні ў час, калі прыляжа,
Змарыўшыся, змярканнем,—
Звіняць ёй завушніцы
Ўсё пра маё каханне.
1959 г.
https://rv-blr.com/literature/6364/#950
Первый вариант завершающей строфы:
Ни в час, когда приляжет
На сумерках, уставшей, –
Всё про любовь ей серги
Звенят – мою и нашу.
Свидетельство о публикации №124072505572