Прыйшоў я позна вечарам,
I дзелаць была нечава-
Збiраўся ўзлесць на печ ужо,
Але ж заўважыў рэч...
На покуце, ля зэдліка,
Паміж бутэлек выпітых,
Сярод дзярма і нечага
Ляжаў чыесь пакет.
І раптам- ды замяўкала,
Заскражатала гукамі,
У скронях ды застукала-
Зэявіўся чорны кот.
Быў выглядам ен грозны
Ды скочыў асцярожна
З пакету таго белага
На хворы мой жывот.
А потым- ды да шыі,
Артэрыяў і жылаў,
Крычаў, што за расiю-
Праз гэта скончыў жыць я,
Упаўшы на падлог...
Мараль:
Не чувствуеш,не знаеш
Да раптам атрымаеш
Пасаду на сто год-
Пакет
© Copyright: Александр Бохан 4, 2024
Свидетельство о публикации №124072100330
Свидетельство о публикации №124072100330
Рецензии