Вось, раней,
у юнацтве,
прыпадаючі да галубізны…
І к белізне іх…
Мог ляжаць гадамі на спіне,
…і,
зачаравана глядзець, як, праплывают,
адкрываючы перадпачатак у рай,
...і.
І марыў, што там,
у тых вобразах блажэнных,
жыццё цячэ прасветлая…
І іншая…
І ў тыя далі, поглядам узлятаючы.
Я пісаў, пісаў тым небам
самы першы верш…
Больш у гэтыя гульні не гуляю, не гляджу на мёртвае на неба, ведаю, дакладна ведаю, без дна
...і,
бездань там чужая ледзяная, што абліччы мёртвых там у смерчах пара вадзянога... І скрозь рой кіданняў матыльковых, дражніцца ў паў неба языком барвовым, не, не бог...
І дакладна што, не д'ябал.
Дзед, як я, пагардліва адступны…
Не магу глядзець на аблок цень
© Copyright: Ицхак Скородинский, 2024
Свидетельство о публикации №124071001853
Свидетельство о публикации №124071001853
Рецензии