Колер запечанай крыві Беэр-шевскіх, якіх жа яшчэ, брахіхітонов, на цэлае лета прыліп да вузлаватых галін, прыколоченных пустыняй нашай, зазубенных чорным, дрэў.
Яны...
Божа, як яны курчацца на асушальным пылам калючым, калючым ветры! Пяцьдзясят бо на сонейку, плюс пяцьдзясят, і...
Хапаючы высушаным ротам, па ледзь-ледзь, кіпень той...
Я плыву паміж полымем дзікага колеру, а вокі... Наліваюцца святлом, утыкаючыся ў праклятую Віттову скоку перагрэтага да смерці горада...
Э-эх!
Думка адзіная, як бы так злаўчыцца, каб не загрымець як карыта пустое, так, па маставой, і дабрацца да дома!
А колер...
Колер запечанай крыві, ён навекі са мной.
Ён задоўга да гэтага дня, усёю жыццём маім тут, ну, як жа там далей, пра яшчэ, на вякі, амін...
Я навекі прачуў, крывёю ў роце прачуў я яго...
Да пячонак.
Адчування колерам запечанай крывi
© Copyright: Ицхак Скородинский, 2024
Свидетельство о публикации №124070906183
Свидетельство о публикации №124070906183
Рецензии