Ранiшняя замалёука
Сусед на услончыку. Штось абрывае.
Парэчкі, відаць, ці мо спелы агрэст.
Па самыя плечы у куст ён залез.
Суседка на ўслончыку. Нешта там поле.
Відаць, агуркі. Белы ручанькі коле.
А ліпеньскі ветрык над садам гуляе,
Ў спякоту суседзям маім памагае.
09. 07. 2024 г.
Свидетельство о публикации №124070902604