Нашы лёсы ня варты і бруднай паперкі з нулямі бясконцымі.
Нашы думкі што цвіль на варэнні ў каморы бабулінай.
Наша сэрца што шэрае неба над Прыпяццю.
І жыццё наша - стогн існавання жабрацкага.
Нам зімой завыванне вятроў, што жалейка з палёў Берасцейшчыны.
Наша золата – вунь – дзьмухаўцы Магілёўшчыны.
Наша ноч - гэта казкі дзядулі бясконцыя,
І надзея, што ззяе пад зоркамі срэбнымі.
Мы не маем нічога, як тыя цібетцы далёкія,
Але цнота заўсёды ў далонях раскрытых для кожнага.
Нашы душы калісьці ўздымуцца ў неба блакітнае
Да магутнага бога праўдзівага добрага.
2020-2024
по русски тут:
http://stihi.ru/2022/09/10/4259
Мы
© Copyright: Тадеуш Други, 2024
Свидетельство о публикации №124070503674
Свидетельство о публикации №124070503674
Рецензии
С удовольствием почитал на таком близком языке!
Спасибо!
Юрий Трусов 3 06.07.2024 05:43 • Заявить о нарушении
Спасибо!
Юрий Трусов 3 06.07.2024 05:43 • Заявить о нарушении