Псік ад мяне,
мазгогрыз,
чарцяка!
Лысы ЛГ мой,
хрыч,
стары хрыч...
З дзіркай у мазгаўні.
Сарынь ён,
сарынь,
загадаюць,
здохне на кічы,
згіне ў часе,
размозжівшіся.
Азвярэлы.
Які прагудзеў
жыццё маё
пузаты
майскім жуком
у хлам'ё.
Ёй-вой!
Я ж,
бо,
таксама,
такі ж
херой
лыкавы,
лапатны,
ледзь жывы.
А туды жжы...
Псiк ад мяне
© Copyright: Ицхак Скородинский, 2024
Свидетельство о публикации №124070203739
Свидетельство о публикации №124070203739
Рецензии
