Першай настаўніцы.
А памяць прыносіць прывіды такія,
Дзе мы бесклапотныя дзеці малыя,
Адносіць мяне, сямігодачку, у клас,
Дзе Соф'я Антонаўна баіла нас...
Дзе роднага слова адкрыў я буквар,
Дзе палачкі-шчоты на парце расклаў...
Нясе мяне памяць у глыбіні такія,
Дзе дзеці мы малыя... і ўсе мы - жывыя!
Нясе мяне памяць на тыя вытокі,
На бераг той блізкі, той бераг далёкі,
Дзе рэчка Труба мяжой працякла,
Як быццам нібыта зусім не была.
-03.11.23.
Першай наста н цы
© Copyright: Михаил Кортелёв 2, 2024
Свидетельство о публикации №124063000855
Свидетельство о публикации №124063000855
Рецензии