Па сцяжынцы iду сярод буйнай лiствы,
Павуцiнне на нiжнiх галiнках вiсiць.
На лiсточках дрыжаць кроплi ранняй расы,
I сцякаюць на сцежку пры узмаху рукi.
I восень прыходзiць пацiху да нас,
Жауцеюць лiсточкi на прылеглых кустах.
Высокiя дрэвы свой мяняюць узор,
Пад нагамi ляжыць залацiсты кавёр.
I вясёлае сонца стала рэдка свяцiць
I маросяць, iдуць над зямлёю дажджы,
Ночы даужэюць, ужо холадна днём,
У вырай ляцяць жураулi касяком.
Смуткуючы кветкi, засыхаюць яны,
I паветрам марозным ужо цягне уначы.
Толькi жоутыя краскi палаюць агнём,
I падае лiсце усё больш з кожным днём.
Але прыйдзе яшчэ баб,е лета да нас,
Павуцiнне у паветры будзе доуга лятаць.
Адыходзячы восень парадуе нас
Багатым ураджаям на нашых сталах.
Восень
© Copyright: Мария Розумко, 2024
Свидетельство о публикации №124061504770
Свидетельство о публикации №124061504770
Рецензии