На мове гаварыла я у вёсцы
I нават з мамай у горадзе сваiм.
А час iшоу i адцвiталi вёсны,
I адляталi у вырай жураулi.
Не стала мамы, смутак зрок палонiць,
I мова рэдка чуецца штодня.
Але душа i сэрца шчыра помняць
Усю мiлагучнасць светлага радка.
Пящоту спелых нiу i зорак ззянне,
I вечары пад роднаю страхой.
I першае таемнае спатканне,
I асалоду ад сустрэч з вясной.
Жыве у нашай памяцi спрадвечна
Любоу да роднай мовы i зямлi.
Як дрэва за акном глядзiць у вечнасць,
Так чалавек пуская каранi.
Родная мова
© Copyright: Мария Розумко, 2024
Свидетельство о публикации №124061004601
Свидетельство о публикации №124061004601
Рецензии
Абавязкова пішыце, паважаная Марыя, на роднай нашай мове...
Чалавек пражывае яшчэ адно жыццё, калі добра валодае яшчэ адной мовай.
З цяплом ды добрымі пажаданнямі!
Татьяна Цыркунова 15.06.2024 12:42 • Заявить о нарушении
Чалавек пражывае яшчэ адно жыццё, калі добра валодае яшчэ адной мовай.
З цяплом ды добрымі пажаданнямі!
Татьяна Цыркунова 15.06.2024 12:42 • Заявить о нарушении