Пимен Панченко. И снова гром на лес, на голый
Пимен Панченко. «И снова гром на лес, на голый»
И снова гром на лес, на голый,
И хмурятся друзья мои:
Какой-то давний в сердце голос
Тревогой думы напоил.
С небес грозятся нам потопом,
Разгневанные громы бьют.
И ветви припятских притоков
Себя во вспышках узнают.
Но верится: не покалечит
Поспешный гром поля, сады.
Дитя беспечное лепечет
И тешится, с дождём на ты.
Размыты тёплые дорожки,
Гром рухнул в леса дальний сон.
И осторожно босоножки
Босая девушка несёт.
Пімен Панчанка. «Ізноўку гром на лес, на голы»
Ізноўку гром на лес, на голы,
І хмурацца сябры мае:
У сэрцы нейкі даўні голас
Сігнал трывожны падае.
Нябёсы грозяць нам патопам,
Грамы раз’юшаныя б’юць.
Галіны прыпяцкіх прытокаў
Сябе ў маланках пазнаюць.
Ды верыцца: не пакалеча
Сады, палі дачасны гром.
А бесклапотная малеча
Шумліва цешыцца дажджом.
Размыты цёплыя дарожкі,
Далёка ў лесе гром асеў.
І асцярожна басаножкі
Дзяўчына босая нясе.
(1973)
Свидетельство о публикации №124060506348