Іду берагам шырокім
Па някошанай траве,
І шаўковы яе выгляд
Заварожвае мяне.
А духмяны яе водар
Сее думкі ў галаве,
І пяю я гучна песню,
Нібы птушка ў сіняве.
Зноў гуляю з сонцам
Ды смяюся зычна,
На душы маёй святло,
Гэтак мне прывычна.
Бударажыць хмель мяне
І у сэрцы радасць,
І жыве надзея зноў
На душэўну благасць.
Iду берагам шырокiм
© Copyright: Людмила Шаблыко, 2024
Свидетельство о публикации №124060305501
Свидетельство о публикации №124060305501
Рецензии