Robert Burns. Р. Бёрнс. Лянотны туман

The Lazy Mist

The lazy mist hangs from the brow of the hill,
Concealing the course of the dark-winding rill;
How languid the scenes, late so sprightly, appear,
As autumn to winter resigns the pale year!
The forests are leafless, the meadows are brown,
And all the gay foppery of summer is flown:
Apart let me wander, apart let me muse,
How quick time is flying, how keen fate pursues;
How long l have lived, but how much lived in vain;
How little of life's scanty span may remain:
What aspects old Time, in his progress, has worn;
What ties cruel fate in my bosom has torn.
How foolish, or worse, till our summit is gain'd!
And downward, how weaken'd, how darken'd, how pain'd!
This life's not worth having with all it can give;
For something beyond it poor man sure must live.
1788
______________________________________________


ЛЯНОТНЫ ТУМАН


Лянотны туман над узгоркамі звіс,
Пратокі хавае, бягучыя ўніз.
Наўкола прырода ні тла, хараства:
Тут Восень Зіме дадае першынства.
Тут Лета шугала, адкрыццём напрасткі,
А сёння тут свет змірае другі.
Я блукаю, не знарок, і кляну, не знарок,
Лятонцасці Час, лёсадайны Урок.
Як доўга я жыў - на якой вуркатні,
Замала на дне жыцця бліскатні!
Тут Час - здароўю хіба, раскраў,
Тут Лёс жаданні з грудзей адбіраў.
Не смешна ваяўніча ў вышыні ісці?
Не смешна пакутваць, каб зваротна дайсці?
Жабраком застанешся ў багацці зямным.
Калі, смяротны, шчыраваў ім адным!


(1759~1796)