Ночь ныне лунная

Ніч яка місячна

Михаил Старицкий

(перевод с украинского на белорусский)

Ночка чароўная,
зорная, ясная, -
Хоць ты іголкі збірай.

Выйдзі, каханая,
працаю зморана
Хоць на хвіліначку ў гай.

Ты не хвалюйся,
што ножанькі босыя
Змочыш у халодну расу, -

Я ж цябе, мілая,
ажно да хатанькі
Сам на руках аднясу.

Сядзем мы разам
з табой пад калінаю ,-
І над панамі я пан.

Глянь, мая рыбанька,
срэбнаю хваляю
Сцеліцца ў полі туман.

Лес зачарованы
промнямі свеціцца,-
Ці затаіўся, ці спіць.

І на танклявай
высокай асіначцы
Ціхенька лісце дрыжыць.

Неба глыбокае
зорамі ўсыпана,-
Божа, якая краса!

А пад таполямі
перламі-кроплямі
Ззяе начная раса.

Ты не пужайся,
Што змерзнеш, лябёдушка,
Цёпла - ні ветру, ні хмар.

Я прыгарну цябе
да свайго сэрданька,-
Яно пылае, як жар.

Ты не трывожся,
Ніхто не падслухае
Гэту размову тваю.

Ночка паклала ўсіх,
сном закалыхала,
Чуеш, як ціха ў гаю.

Спяць твае ворагі,
змораны, змучаны.
Не патрывожа іх смех.

Што ж нам, каханая,
лёсам абкрадзеным,
Шчасця хвілінка за грэх?

Што ж нам, каханая,
лёсам абкрадзеным,
Шчасця хвілінка за грэх!