Туман вясною звыш прыгожы,
Ён ружаваты, малады.
На ўсе прыгоды белы гожы
Паблізу нёманскай вады.
Туман грывасты, застаялы,
Як конік, што без руху быў.
Праменьчык сонца – госць бывалы,
Касматасць усё ж такі прабіў.
Туман падаўся, парадзелы...
Вядома ж, раніца ідзе.
Ад промня сонца ашклянелы,
Усмешка ў пышнай барадзе.
Туман – прыроды мілай з'ява,
Малочны ранішні туман.
Вільготнасці ракі забава,
Ён бацькі-Нёмана падман.
Туман вясною недарэка,
Пяшчотны, цёплы, без тугі.
Ён абдымае чалавека,
Хавае Нёмна берагі.
Туман вясною
© Copyright: Татьяна Цыркунова, 2024
Свидетельство о публикации №124052901626
Свидетельство о публикации №124052901626
Рецензии