Тихо по мягкой траве... Максим Богданович. с белор
Синеокая ночь проходила:
Тихо со спящих полян
В гору поплыл и исчез,
Как дым синеватый с кадила,
Праведный редкий туман;
Неба всю глубь оживляя,
Сквозь темноту проступили
Звёздных дрожаний венки;
Сухо цикады звенели;
Волна разливалася шире
Тёмной зеркальной реки;
Пала роса: на полях
Загорелись бусинки милых
Жёлто-багряных огней...
Час, когда надо скорбеть
Душою на свежих могилах
Пусто пронёсшихся дней.
Оригинал:
Ціха па мяккай траве
Сінявокая ноч прахадзіла;
Ціха з заснуўшых палян
Плыў у гару і знікаў,
Быццам дым сіневаты з кадзіла,
Рэдкі правідны туман;
Неба ўсю глыб ажывіўшы,
Патроху праз цемнь выглядалі
Зорак дрыжачых вянкі;
Конікі суха звінелі;
Шырэй разліваліся хвалі
Цёмнай, люстранай ракі;
Пала раса; у палёх
Загарэліся пацеркі мілых
Жоўта-чырвоных агнёў...
Час, калі трэба журыцца
Душою на свежых магілах
Пуста пранёсшыхся днёў.
Свидетельство о публикации №124052303579