Тихо по мягкой траве... Максим Богданович. с белор

Тихо по мягкой траве
Синеокая ночь проходила:
    Тихо со спящих полян

В гору поплыл и исчез,
Как дым синеватый с кадила,
    Праведный редкий туман;

Неба всю глубь оживляя,
Сквозь темноту проступили
    Звёздных дрожаний венки;

Сухо цикады звенели;
Волна разливалася шире
    Тёмной зеркальной реки;

Пала роса: на полях
Загорелись бусинки милых
    Жёлто-багряных огней...

Час, когда надо скорбеть
Душою на свежих могилах
    Пусто пронёсшихся дней.


Оригинал:


Ціха па мяккай траве
Сінявокая ноч прахадзіла;
          Ціха з заснуўшых палян

Плыў у гару і знікаў,
Быццам дым сіневаты з кадзіла,
          Рэдкі правідны туман;

Неба ўсю глыб ажывіўшы,
Патроху праз цемнь выглядалі
          Зорак дрыжачых вянкі;

Конікі суха звінелі;
Шырэй разліваліся хвалі
          Цёмнай, люстранай ракі;

Пала раса; у палёх
Загарэліся пацеркі мілых
          Жоўта-чырвоных агнёў...

Час, калі трэба журыцца
Душою на свежых магілах
          Пуста пранёсшыхся днёў.
   


Рецензии