Люблю, калі, у разладзе з душою,
Чырванее дзеўчына мая:
Так перад віхрам ці бядою
Чырванее вечара зара.
Люблю і ўздых, што з ночы-поўні
У лесе вуснаў ейных ляціць:
Гук ціхай арфы залатаслоўны
Так ветрам холаду шапаціць.
Ды даражэй на час малення
Яе сляза вачам маім:
Так за Хрыста, за боль мучэння,
Найчысты плакаў херувім.
(1814~1841)
М. Ю. Лермонтов. Люблю, калi, у разладзе з душою
© Copyright: Виктор Шатило, 2024
Свидетельство о публикации №124051803307
Свидетельство о публикации №124051803307
Рецензии