Якуб Колас - Дорога

От пригорка до кургана,
от лужка до лога,
точно лента домотканна,
тянется дорога.

То проходит через поле,
то через болото.
На просторе да на воле
погулять охота!

Ты куда ведёшь, дорога?
На край света, что ли?
Но молчит, дорога строго,
бессловесны долы.

Так идёт, не отвечая,
вдаль неторопливо,
ведь она – волна речная
в щедрый час разлива.
______
Ад кургана да кургана,
Ад гаю да гаю
У пяць нітак легла цьмяна
Дарога крывая.
 
То лясок, то луг, то поле,
То лужок зялёны...
Эх, прастор! Эх, воля, воля
І балот разгоны!
 
І куды бяжыш, дарога,
Тканка ног і кола?
Ды маўчыць пуцінка строга,
Не гавораць долы.
 
Ну што ж? Далей, гайда далей,
За узгоркі тыя!
Не стрымацца нам: мы — хвалі
Ціхія рачныя.


Рецензии