Людзей збліжае хлеб ды соль,
Каханае зямлі ўлонне,
Гадоў прылесак, свій мазоль,
Ды кветкі бэзу і півоні.
Не разыйшліся назаўжды,
Ты – стрыжань плыні, я – затока;
Стрыжа гняздэчка ля вады,
А ластаўкі – ля стрэх, высока.
Адно прыхільны аднаго,
Вальней адказным да закона,
З высокіх рэчак берагоў
Заззяюць промні незлічона.
Свободная земля
© Copyright: Максим Троянович, 2024
Свидетельство о публикации №124042604385
Свидетельство о публикации №124042604385
Рецензии
