Часам нам трэба праплакацца,
Проста каб стала лягчэй,
Часам дарога да радасці
Недзе ля мокрых вачэй.
Часам з уступу зрываемся
Ў процьму халодных трывог
І у журбе прасынаемся,
І не знаходзім дарог...
А за сцяною шапоча
Ціха раскідзісты гай-
Ён красавіцкаю ноччу
І не засне, бадай.
Будзе цябе бадзёрыць,
Вабіць у ноч і смог,
Можа яна падорыць
Тое, што дзень не змог...
Можа яна здалее
Ў тым трапяткім гаі
Неяк суняць завею,
Што у грудзёх маіх,
Неяк яе суцішыць,
Каб неад'емны боль
Выхад знайшоў і выйшаў,
Я замяню пароль!
Вырву замкі з карэннем!
Выкіну прэч ключы!
А на шляху каменнем
Зладжу трывалы шчыт
І пазрываю шыльды
З лічбамі ўсіх дамоў,
Каб аніхто не выдаў
Ці не прывёў яго...
Часам нам трэба праплакацца...
© Copyright: Василь Гардзиенак, 2024
Свидетельство о публикации №124041603738
Свидетельство о публикации №124041603738
Рецензии