Вёска была тут і родная хата
Дзе хоць і цяжка, а мірна жылі.
Месца дзе ласчыў нас ветрык крылаты
Тое адкуль мы у жыцце пайшлі.
Ліпы, бярозы, дуб пяцьсот гадовы,
Што нас вітаюць лістотай сваёй,
Больш не пачуць нават клёкат бусловы.
Могілкі-помнікі вёскі маёй.
Дзе быў наш садзік там поле рамонкаў
Водар жыцця пазабыты даўно.
Над травастоем красуні галоўкі,-
Месца ужо чалавеку няма.
Луг забалоціўся жаба спявае
Цвыркаюць конікі вольны матыў.
Толькі крумкач-гаспадар пралятае
Вёскі ж няма як няма тых Хто жыў.
Месца ужо чалавеку няма. бел
© Copyright: Николай Сергеевич 01, 2024
Свидетельство о публикации №124041001543
Свидетельство о публикации №124041001543
Рецензии
Добрый вечер, Земляк, Николай Сергеевич. Красиво вы написали, как всегда. Ваши стихи на белорусском как говорится "пяшчотныя", и с глубоким смыслом. По правде сказать, именно ваши стихи пробудили желание попробовать и мне написать что-то на белорусском. Будет время и желание, заходите, буду рад.
http://stihi.ru/2024/10/15/1816
Виктор Янушкевич 03.12.2024 15:58 • Заявить о нарушении
http://stihi.ru/2024/10/15/1816
Виктор Янушкевич 03.12.2024 15:58 • Заявить о нарушении
На это произведение написано 5 рецензий, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.