Ехаў хлопец ля Дунаю
На кані сваім прыгожым.
Усміхаўся шчыра маю,
Што любоў да краю множыў.
Вырасталі ў сэрцы словы
Для жаданае сустрэчы.
З песняй роднай, спеўнай мовы
Едзе ён да роднай сечы.
Прыпеў:
Гэй, гэй -- грай, казача!
Гэй, гэй -- песню лёсу.
Твой конь шпарка скача --
Аббівае росы.
Дзынь, дзынь -- граюць бомы.
Цок, цок -- б'юць падковы.
Хутка будзеш дома
Лашчыць любай косы.
У святочным, белым краі
Родны вецер мае водар.
Там яго радня чакае,
Там пануюць мір і згода.
Твая жонка, украінка
Сёння сына нарадзіла.
Ёсьць у ім твая -- крывінка
І тваёй Радзімы дзіва.
Прыпеў:
Гэй, гэй -- грай, казача!
Гэй, гэй -- песню лёсу.
Твой конь шпарка скача --
Аббівае росы.
Дзынь, дзынь -- граюць бомы.
Цок, цок -- б'юць падковы.
Хутка будзеш дома
Лашчыць любай косы.
03.03.2024.
Ехау хлопец ля Дунаю
© Copyright: Валерий Познякевич, 2024
Свидетельство о публикации №124040606747
Свидетельство о публикации №124040606747
Рецензии