Гадоў маіх вясновы клін
Імчыцца думкаю туды,
Дзе ў белым вэлюме калін
Стаіць мой тата ля вады.
Стаіць мой тата малады,
Кідае спінінг у раку.
І цягне, цягне з той вады
За разам раз па шчупаку.
Аб той рыбалцы і цяпер
Я ўспамінаю кожны год:
Як мошак, камароў цярпеў,
Круціў кадзілам калаўрот.
Няма ўжо таты-рыбака.
Шчупак у Прыпяці не той.
Схуднела рэчанька ў баках,
Не разліваецца вадой.
23.03.2019.
Памяцi майго таты
© Copyright: Валерий Познякевич, 2024
Свидетельство о публикации №124040504629
Свидетельство о публикации №124040504629
Рецензии