Icнуе параўнанне з мінулым…
тады
вочы прагна ўпіваюцца ў вокны:
у вокнах цепліцца свет, ен ўтульны,
затым
Вечар раптам робiцца золкім.
Як было застаецца ўспамiн,
А з iм
Мост у агнях i смуга навокал.
Цяжка ўспомніць… цi ўвогуле быў
я кім?
Погляд далей бяжыць па вокнах.
Параўнанне хiба гэта шлях у
нікуды -
нават страчаны час гэта вопыт.
Белым вогнiшчам ззяе ў палях
красавiк
у адказ на любую турботу.
Вечар
© Copyright: Ярослав Кеда, 2024
Свидетельство о публикации №124031802379
Свидетельство о публикации №124031802379
Рецензии