***
Замяцеліла, бы люты
Зноў завеі ураклі.
Лес стаіць, у снег абуты,
Ў белым полымі палі.
Гэты снег, як шоўк прадвесні,
Атуляе сон зямлі,
Нібы лютаўскую песню
Зноў завеі ураклі.
Вочы ясныя краіны,
І таполі-жураўлі,
І кусты нямой каліны
Зноў завеі ураклі.
За пагоркі Беларусі
У замеценай раллі
Шчыра зноў душой малюся,
Толькі б іх не ураклі.
20. 02. 2024 г.
Замяцелiла, бы люты...
© Copyright: Юрий Боровицкий, 2024
Свидетельство о публикации №124030802976
Свидетельство о публикации №124030802976
Рецензии