Кондрат Крапива - Баллада о ЕвтУхе

Баллада о ЕвтУхе

Был мальчик как мальчик —
Играл себе, рос,
О будущей службе
Не ставя вопрос,
Имел закадычных
И верных друзей,
И пас с ними вместе
Коров и гусей,
И разум черпал
Из одних с ними книг,
Но был Евтушок
Посмышлёнее их:
На всё был готов,
Чтобы к цели прийти -
И стал отдаляться он,
Начал расти.
Начальником вскоре
Стал цепкий Евтух,
И дружбы мальчишеской
Пламень потух.
Пока все работали,
Рос он, и рос,
И стал задираться
В верхи его нос.
От быстрого роста
Спустя год иль два
Уж стала кружиться
Его голова.
Не видел земли он,
Не видел людей,
Как будто бы сглазил
Его лиходей.
И помы, и замы
Большому тузу
Доклады строчили о том,
Что внизу.
Так он, на подпорках,
И брёл по земле,
Забыв про ухабы,
Про ямы во мгле.
Но как-то небрежный
Медлительный зам
Не смог уберечь
От предательских ям,
И плюхнулся в лужу
Гордец наш, Евтух,
То был преогромный,
Внушительный ПЛЮХ.

КОНДРАТ КРАПИВА
1963

Перевод Дениса Говзича
04.03.2024

ПРИМЕЧАНИЕ

Имя Евтух имеет древнегреческое происхождение и означает “благозвучный”. Люди, носящие это имя, обладают яркой индивидуальностью и творческим потенциалом. Они часто проявляют лидерские качества и способны вдохновлять окружающих на достижение высоких целей.

И ОРИГИНАЛ

Балада пра Яўтуха

Быў хлопчык як хлопчык —
Гуляў сабе, рос,
Не думаў да часу
Пра будучы лёс,
Меў шмат закадычных
Адданых сяброў,
Гусей з імі пасвіў
І нават кароў,
І розум ён чэрпаў
З адных з імі кніг,
Але Яўтушок быў
Спрытнейшы за іх:
Умеў нацянькі ён
Да мэты ісці —
Пачаў вызначацца,
Пачаў ён расці.
Начальнікам хутка
Зрабіўся Яўтух,
І дружбы хлапечай
Агеньчык патух.
Сябры працавалі,
А ён усё рос,
І стаў задзірацца
Ўгару яго нос:
Ад велічы ўласнай
Праз год ці праз два
Аж стала кружыцца
Ў яго галава.
Не бачыў зямлі ён,
Не бачыў людзей,
Як быццам сурочыў
Яго ліхадзей.
І помы, і намы
Яму па чарзе
Дакладвалі, што там
Такое ўнізе.
На подпірках так ён
Хадзіў па зямлі,
На ёй жа ухабы
І ямы былі.
Аднойчы няўдалы
Някемлівы нам
Не ўспеў папярэдзіць
Ад здрадніцкіх ям,
І плюхнуўся ў яму
Знянацку Яўтух...
І гэта вялікі,
Вялікі быў плюх.

Кандрат Крапіва
1963
 

Тэкст падаецца паводле выдання: Крапіва К. Збор твораў у пяці тамах. Том І. Вершы, байкі, эпіграмы, паэмы.— Мн., «Маст. літ.», 1974. - с. 282-283